Data urodzin : 12.01.1893                 Data śmierci : 15.10.1946

Hermann Wilhelm Göring urodził się w Bawarii w miejscowości Marienbad nieopodal Rosenheim. Był synem Heinricha Göringa, zawodowego oficera i wysokiego urzędnika państwowego, który został mianowany na Gubernatora Niemieckiej Afryki Południowo-Zachodniej (Reichskommisar für Deutsch-Südwestafrika). Jego matką była zaś Franziska Tiefenbrunn. Hermann przez większość dzieciństwa był pozbawiony opieki rodziców, którzy przebywali w Afryce. Z pewnością odbiło się to na jego charakterze. Ujemne cechy jego osobowości widoczne były już na początku jego procesu edukacji - bardzo często uciekał z lekcji na wagary, a jego zachowanie było naganne. Te problemy wychowawcze zmusiły rodziców do umieszczenia go w szkole o dyscyplinie wojskowej w Karlsruhe. W tamtejszej szkole kadetów uczył się w latach 1905-1908. Uzyskanie wysokich ocen, pozwoliło mu na wstąpienie do Pruskiej Szkoły Kadetów w Berlinie - Lichterfelde, do której uczęszczał w latach 1909-1911.

22.06.1912 roku otrzymał nominację na podporucznika. Rok później zdał egzamin dojrzałości, który dał mu szansę na dalszą karierę w wojsku. Otrzymuje przydział do 112 Badeńskiego Pułku Piechoty im. Księcia Wilhelma w Miluzie w Alzacji. Służbę w tym pułku pełnił także Bruno Lörzer (Loerzer), z którym Hermann zaprzyjaźnił się. Od tej pory stali się, na bardzo długie lata, serdecznymi przyjaciółmi. W jednostce tej był dowódcą kompanii cyklistów (rowerzystów). Tuż po wybuchu wojny w 1914 roku idąc w ślady swojego przyjaciela Lörzera, złożył prośbę o przeniesienie do lotnictwa. Jednakże nabawił się choroby reumatycznej i trafił do szpitala na leczenie. Pod koniec 1914 roku dzięki protekcji i znajomościom, jakie miał jego ojciec, udało mu się wstąpić do sił powietrznych. Po krótkim przeszkoleniu lotniczym, wystarał się o przydział do jednostki, w której służył już Loerzer.

POCZĄTKI KARIERY W LOTNICTWIE

Oboje od tej pory jako obserwatorzy brali udział w licznych lotach zwiadowczych i patrolowych nad frontem zachodnim. W marcu 1915 roku obaj zostają odznaczeni Krzyżem Żelaznym II klasy. Później razem składają podanie o przydział do lotnictwa myśliwskiego. Na jakiś czas zostają rozdzieleni. Göring trafia jesienią 1915 roku do jednostki treningowej, w której przechodzi szkolenie na pilota myśliwskiego. Po intensywnej nauce pilotażu i zdaniu końcowego egzaminu na pilota, wiosną 1916 roku otrzymuje przydział do swej pierwszej jednostki myśliwskiej Kampfeinsitzer Kommando (zwanej w skrócie KEK) stacjonującej pod Metzem, a później do KEK w Stenay. Były to zalążki przyszłych eskadr (Jagdstaffel - Jasta). We wrześniu trafia do Jasta 5, gdzie służył już Lörzer, któremu ratuje życie podczas akcji bojowej. Pod koniec 1916 roku trafia do Jasta 7, której dowódcą był Josef Jacobs. Wiosną 1917 roku dzięki staraniom Lörzera, otrzymuje przydział do Jasta 26, w której jego przyjaciel był dowódcą. Teraz to on w maju 1917 roku ratuje Göringowi życie, ten zaś ranny trafia do szpitala. Służąc w tej eskadrze zaczął odnosić swoje pierwsze zwycięstwa powietrzne. Na swoim koncie miał 4 strącenia i latał już wtedy na Albatrosach D.III.

NASTĘPCA RICHTHOFENA - DOWÓDCA PUŁKU

Po powrocie na front latem 1917 roku otrzymuje przydział do Jasta 27. W eskadrze tej zaczął odnosić nowe zwycięstwa i do końca 1917 roku miał na koncie 16 strąceń. Był jednym z czołowych pilotów w tej jednostce. Jesienią 1917 roku zaczął latać na samolotach, trójpłatowcach Fokker Dr.I. 17.05.1917 roku będąc już porucznikiem otrzymał dowództwo nad Jasta 27. W maju 1918 roku za uzyskanie swego 19 zwycięstwa powietrznego, zostaje mu przyznany order "Pour le Merite", który odbiera w dniu 2 czerwca. Dowództwo nad Jasta 27 sprawuje do 28 czerwca, aby wkrótce 6 lipca otrzymać dowództwo nad słynnym 1 Pułkiem Myśliwskim, którego dowódcą był Manfred von Richthofen. Awansuje też do stopnia kapitana. Niedługo potem udaje się na urlop, a czasowe dowództwo pod jego nieobecność przejmuje młodszy brat Manfreda, Lothar von Richthofen. Po powrocie na front w sierpniu uzyskuje swoje dwa ostatnie zwycięstwa powietrzne, zamykając swój wojenny bilans 22 strąceniami. Za nie też został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Mieczami Hohenzollernów. Dowództwo nad 1 Pułkiem Myśliwskim sprawuje aż do listopada 1918 roku, a więc do samego końca wojny. Do jej zakończenia latał też na Fokkerach D.VII. W grudniu 1918 roku zdemobilizowany, opuszcza szeregi armii i powraca do Bawarii.

Na początku 1919 roku opuszcza Niemcy i wyjeżdża do Skandynawii, gdzie podejmuje pracę pilota cywilnego w Towarzystwie Lotniczym. Lata pomiędzy Danią a Szwecją, wożąc pasażerów i przesyłki pocztowe. W Szwecji poznaje Karin von Kantzow, z domu Fock swoją przyszłą żonę. W 1921 roku powraca do Niemiec i podejmuje studia na uniwersytecie monachijskim, których nie kończy. W lutym 1922 roku w Monachium bierze ślub. W tym roku też poznaje Adolfa Hitlera, który wywiera na nim bardzo duże wrażenie, wkrótce też z własnej woli wstępuje w szeregi NSDAP, z czasem robiąc w niej wielką karierę.

POCZĄTKI KARIERY W NSDAP

Wkrótce należał do najbliższego otoczenia Hitlera i objął stanowisko szefa jego ochrony osobistej. W 1923 roku bierze udział w nieudanym puczu w Monachium w czasie, którego zostaje ranny od policyjnej kuli. Ranny Göring z pomocą żony ucieka do Austrii i Włoch, a nieco później do Szwecji. Zdołał w ten sposób uniknąć więzienia i procesu. Do Niemiec powraca z emigracji, dopiero pod koniec 1927 roku. Ponownie nawiązuje urwane stosunki z NSDAP i znowu staje się jednym z najbliższych współpracowników Hitlera. W maju 1928 roku, w nagrodę za swe położone zasługi w partii i w dowód uznania zostaje posłem do Reichstagu, którym jest przez kolejne cztery lata. W tym czasie partia rośnie w siłę i staje się z czasem najsilniejszą siłą polityczną w Niemczech. W październiku 1931 roku umiera jego żona Karin i zostaje wdowcem. Pod koniec sierpnia 1932 roku Göring zostaje wybrany na przewodniczącego Reichstagu. W styczniu 1933 roku, po objęciu przez Hitlera urzędu kanclerza, zostaje ministrem bez teki w jego rządzie i ministrem spraw wewnętrznych Prus. W marcu tego roku obok dotychczasowych stanowisk, zostaje także premierem Prus oraz ministrem lotnictwa Rzeszy. Mając tak dużą władzę, w znacznym stopniu przyczynił się do uczynienia z Niemiec państwa totalitarnego pod egidą partii nazistowskiej. Hermann Göring, był człowiekiem o dziwnie rozchwianej osobowości, z natury zły i gbur, zamiłowany w wygodnym i wystawnym życiu, pełen nienawiści do wrogów i wspaniałomyślny wobec przyjaciół. Został narodowym socjalistą, gdyż pragnął władzy, bogactw i zaszczytów, a dążąc do nich był barbarzyńcą, potrafiącym jednak zachować pewnego rodzaju urok osobisty. W 1933 roku rozpętał istną falę okrucieństw. Z jego polecenia powstała Tajna Policja Polityczna (Gestapo) i był inicjatorem stworzenia pierwszych obozów koncentracyjnych. W sierpniu 1933 roku ku swemu wielkiemu zadowoleniu, otrzymuje z rąk prezydenta Hindenburga nominację na generała. Był zdecydowanym przeciwnikiem szefa sztabu SA, Ernsta Röhma. Razem z H. Himmlerem, któremu powierzył 01.04.1934 roku stanowisko Gestapo, kierował w czerwcu tego roku akcją likwidacji przeciwników Hitlera w szeregach NSDAP i SA, z Röhmem na czele. 10.04.1935 roku żeni się ponownie z aktorką Emmą Sonnemann.

DROGA NA SZCZYT - ORGANIZATOR I TWÓRCA LUFTWAFFE

Kiedy w maju 1933 roku objął urząd ministra lotnictwa Rzeszy, poczynił pierwsze, jeszcze potajemne kroki, zmierzające do odbudowy lotnictwa wojskowego. W tym celu, wśród dawnych lotników z czasów I wojny światowej, szukał wsparcia i pomocy przy realizacji tego projektu. Rozpoczęto rekrutację, nabór i szkolenie nowych pilotów oraz tworzyć strukturę organizacyjną sił powietrznych. Tak, więc kiedy ogłoszono 21.05.1935 roku oficjalne powstanie Luftwaffe, Göring który stał się jego naczelnym dowódcą, dysponował już w pełni sprawnym i zorganizowanym lotnictwem wojskowym. We wrześniu 1936 roku Göring obejmuje kierownictwo gospodarki wojennej, Hitler mianuje go pełnomocnikiem do spraw planu czteroletniego, który miał przestawić przemysł niemiecki na produkcję wojskową. Aby osiągnąć i zrealizować cele tego ambitnego planu otrzymał z rąk Hitlera nieograniczone pełnomocnictwa. W 1937 roku zostaje szefem olbrzymiego państwowego koncernu górniczo - hutniczego, które otrzymało nazwę "Reichswerke Hermann Göring". Koncern ten w następnych latach przejmował zakłady przemysłowe na terenach zajętych przez Niemcy. Mając tak ogromną władzę i uprawnienia nad gospodarką, w znacznym stopniu przyczynił się do szybkiego rozwoju podległej mu Luftwaffe, którą rozbudowywał z ogromną energią i rozmachem. Bardzo szybko uczynił z niej nowoczesną i potężną siłę zbrojną, która dzięki władzy, jaką posiadał zajmowała specjalną i uprzywilejowaną pozycję w niemieckich siłach zbrojnych, a on sam stał się drugą osobistością w III Rzeszy. W lutym 1938 roku Göring zostaje przez Hitlera awansowany do stopnia feldmarszałka, co wysunęło go na czoło generalicji: został najstarszym stopniem w całej armii. Z tytułu tego był ogromnie zadowolony i dumny. W sierpniu 1939 roku zostaje przewodniczącym rady ministrów do spraw obrony Rzeszy.

PIERWSZE NIEPOWODZENIA I WIELKI UPADEK

Od września 1939 roku jako naczelny dowódca niemieckich sił powietrznych, kieruje jej działaniami podczas II wojny światowej i w początkowej jej fazie, jego Luftwaffe odnosi bardzo duże sukcesy przyczyniając się w sposób istotny do niemieckich zwycięstw. Jednocześnie jednak, jako jej naczelny dowódca, był odpowiedzialny za liczne zbrodnie popełniane przez lotnictwo wojskowe - mordowanie z powietrza ludności cywilnej, barbarzyńskie bombardowania i niszczenie miast i wsi. Szczytowy okres jego kariery i wpływów przypadł latem 1940 roku, gdy samoloty Luftwaffe przyczyniły się do zwycięstwa armii hitlerowskiej w kampanii francuskiej. W lipcu 1940 roku, po nominacjach generałów Wehrmachtu na feldmarszałków, otrzymał z rąk Hitlera, specjalnie dla niego utworzony stopień marszałka Rzeszy. W ten sposób zaspokojona została jego próżność, pycha i ambicja, bowiem w ten sposób nadal pozostawał najstarszym stopniem w całej armii. Niebawem jednak jego gwiazda zaczęła blednąć a on sam powoli i systematycznie tracił na znaczeniu. Zgubiła go jego własna pycha, arogancja i zarozumiałość. Uważał, bowiem że do ostatecznego zwycięstwa Niemiec wystarczy tylko siła jego Luftwaffe. Srogo się zawiódł. Porażka w powietrznej bitwie o Anglię mocno nadszarpnęła jego prestiżem, jednak nadal pozostawał w najbliższym Hitlera, będąc drugą osobą w państwie. Dalej był jego pełnomocnikiem do spraw gospodarczych. Tuż po agresji na Rosję Sowiecką w czerwcu 1941 roku, Adolf Hitler pełnoprawnie mianował go swoim następcą, rozszerzając jednocześnie jego kompetencje gospodarcze na okupowane tereny na wschodzie, gdzie prowadzono brutalną i okrutną eksploatację tych terenów. Jego wysoka pozycja w nazistowskiej hierarchii, wraz z upływem czasu słabła i zachwiała się ostatecznie pod koniec 1943 roku. Wcześniejsza porażka w bitwie o Anglię w 1940 roku, późniejsza klęska w lotniczym zaopatrzeniu okrążonej pod Stalingradem armii niemieckiej zimą 1942/43 roku i utracenie przez Luftwaffe, latem tego roku, panowania powietrznego na froncie wschodnim, poważnie osłabiły jego znaczenie. Jego wpływy, pozycja i znaczenie upadły ostatecznie, kiedy okazało się, że jego Luftwaffe nie jest w stanie przeciwstawić się skutecznie nasilającym się nalotom alianckim na Niemcy. W listopadzie 1943 roku spotkał się z osobistą krytyką ze strony samego Hitlera, który do tej pory nie reagował na jego zamiłowanie do wystawnego życia połączonego z brakiem należytych kompetencji. Teraz wypomniał mu to wszystko i obciążył go kardynalnymi błędami, jakie popełnił w czasie wykonywania swych obowiązków.

NIECHLUBNY I ŻAŁOSNY KONIEC

Po tak ostrej krytyce, Göring popada w apatię i większość czasu spędza w swojej okazałej posiadłości wiejskiej "Karinhall", położonej na północ od Berlina. Tam jako "koneser", skupił się na powiększaniu własnej kolekcji cennych dzieł sztuki, które grabił w całej podbitej Europie i popadał w coraz to większą narkomanię, zażywając duże dawki morfiny. Tuż przed ostatecznym upadkiem III Rzeszy, 20.04.1945 roku opuszcza Berlin i udaje się do Bawarii do Obersalzbergu, skąd 23 kwietnia wysyła depeszę do przebywającego w oblężonym Berlinie Hitlera z propozycją przejęcia przez niego władzy w Niemczech. Powoływał się na dekret Hitlera z czerwca 1941 roku, który wyznaczał go na jego następcę. W odpowiedzi Hitler pozbawił go prawa sukcesji i wszystkich zajmowanych stanowisk w partii i państwie oraz nakazał jego aresztowanie pod zarzutem zdrady stanu, a w wypadku swojej śmierci rozstrzelanie. W początkach maja Göring wpadł w ręce oddziału SS, którego dowódca nie wykonał jednak rozkazu Hitlera. Wkrótce został uwolniony przez jednostkę wojsk lotniczych i 8 maja w zamku Fischhorn, położonym nad jeziorem Zeller w Bawarii, oddał się w ręce wojsk amerykańskich. 21.05.1945 roku zostaje przewieziony do amerykańskiego obozu w Mondorf, gdzie poddany zostaje kuracji odwykowej i ostrej diecie, w wyniku których stracił bardzo na wadze i wydatnie schudł. W październiku 1945 roku w bawarskiej Norymberdze, jako najwyżej postawiona osobistość w hierarchii III Rzeszy, postawiony zostaje przed Międzynarodowym Trybunałem Wojskowym jako zbrodniarz wojenny i oskarżony o zbrodnie przeciw ludzkości. Po rocznym procesie w dniu 01.10.1946 roku odczytano wyrok Trybunału Wojskowego, w którym uznano go winnym wszystkich zbrodni wymienionych w punktach aktu oskarżenia i skazano go na śmierć przez powieszenie. Wyrok miano wykonać w dniu 15 października. Göring uniknął jednak jego wykonania. Na dwie godziny przed wykonaniem egzekucji popełnił samobójstwo w swojej celi, rozgryzając kapsułkę z trucizną zawierającą cyjanek. Jego ciało, wraz z ciałami innych sądzonych w tym procesie zbrodniarzy, zostało spalone, a prochy rozsypane w nieznanym miejscu.

Powrót na stronę Niemieckie Asy