Data urodzin : 15.05.1894                 Data śmierci : 29.07.1978

Josef Carl Peter Jacobs urodził się w Kreuzkapelle miejscowości leżącej w Nadreniii, gdzie spędził dzieciństwo i wczesną młodość. Mając już 15 lat był zafascynowany nowym wynalazkiem - samolotem, stało się to głównie dzięki słynnemu i głośnemu w tym czasie przelocie Louisa Bleriota przez Kanał La Manche. Interesowało go wszystko co związane było z lotnictwem. Marzył o lataniu i w roku 1912, mając 18 lat zapisuje się do szkoły nauki pilotażu, którą kończy otrzymując tytuł pilota. W owym czasie zawodowych i wyszkolonych lotników nie było zbyt wielu, albowiem lotnictwo nie było jeszcze zbyt popularne. Wiązało się ono z dużym ryzykiem, ze względu na sporą awaryjność samolotów. Z chwilą wybuchu wojny w 1914 roku, Jacobs jako już przeszkolony i doświadczony pilot wstępuje do niewielkich i nielicznych jeszcze sił powietrznych.

Już we wrześniu 1914 roku służy w 9 Polowej Eskadrze Lotniczej (Feldfliegerabteilung) na froncie zachodnim. Pilotował takie samoloty jak: Rumpler "Taube", AGO C.II i LVG C.II. Wykonywał na nich głównie loty zwiadowcze i obserwacyjne, a w późniejszym okresie także loty bombardujące. Był także wojskowym instruktorem pilotażu i szkolił nowych pilotów. W grudniu 1915 roku dostaje nowy przydział służbowy. Na własną prośbę zostaje przeniesiony do rozwijającego się już lotnictwa myśliwskiego. Trafia pod Laon do 11 Eskadry Lotniczej, gdzie zaczął latać na myśliwskich jednopłatach Fokker E II i E III. 22 marca 1916 roku uzyskuje swój pierwszy sukces lotniczy, niszcząc swój pierwszy balon obserwacyjny. Zniszczył ich do końca wojny w ilości ośmiu sztuk. Pozostałe sukcesy w liczbie 42, przypadały już na zwycięstwa z alianckimi samolotami. Oprócz lotów bojowych, także i tutaj był też instruktorem lotniczym i szkolił nowych pilotów. 25.10.1916 roku jednostka lotnicza, w której służył zostaje przemianowana na 22 Saksońską Eskadrę Lotniczą (Jasta 22). Latał w niej na Albatrosie D II o numerze seryjnym 1072/16. Służąc już w tej jednostce odniósł swoje trzy pierwsze zwycięstwa powietrzne i strącił kolejny balon obserwacyjny. Dowódcą Jasta 22 był jego przyjaciel, Erich Hönemanns, któremu udzielał początkowo nauki pilotażu, będąc jego instruktorem.

Tuż po jego śmierci, która miała miejsce w czerwcu 1917 roku, Jacobs prosi o przeniesienie do innej eskadry lotniczej. Wkrótce poźniej, 7 sierpnia 1917 roku, zostaje przydzielony do Jasta 7 jako jej nowy dowódca. Z jednostką tą związuje się już do końca wojny i to w niej odnosi swoje największe sukcesy bojowe. W tym czasie latał już na dwupłatach, samolotach Albatros D V i Pfalz D III. Do końca roku 1917 ma już na swym koncie 14 zestrzelonych samolotów i 5 strąconych balonów i od dawna jest już asem myśliwskim. W styczniu 1918 roku zaczyna latać na słynnym trójpłatowcu, Fokkerze Dr I o nr seryjnym 450/17 i staje się prawdziwym fanem i entuzjastą tego samolotu, na którym lata i walczy aż do końca wojny. Idąc w ślady Manfreda von Richthofena, każe przemalować swój samolot na jednolity kolor, ale aby odróżnić się od sławnego pilota, wybiera kolor czarny. Latając na całkowicie czarnym samolocie i odnosząc na nim zwycięstwa, bardzo szybko zaczął być nazywany wśród alianckich pilotów mianem "Czarnego Diabła" ( "Diable Noir" ). Do końca czerwca 1918 roku ma na swym koncie 24 zwycięstwa powietrzne, w tym 5 balonów. Zostaje awansowany do stopnia porucznika i 18 lipca zostaje odznaczony orderem "Pour le Merite". Latem i jesienią 1918 roku odnosi największą liczbą zwycięstw powietrznych, a związane to było z bardzo dużą aktywnością powietrzną po obu stronach frontu. Wojnę kończy ostatecznie z ogólną liczbą 48 zwycięstw powietrznych ( w tym 5 balonów ). Dowodzona przez niego Jasta 7 miała w swym bilansie bojowym 126 zwycięstw powietrznych.

Po zakończeniu wojny w listopadzie 1918 roku nadal pozostaje w służbie czynnej i uczestniczy w walkach powietrznych. Od stycznia do sierpnia 1919 roku należy do tzw. Oddziałów Ochotniczych - Freikorpsów. Służy i walczy w szeregach tzw. "Freikorps Baltic" dowodzonego przez generała von der Goltza, w skład którego wchodziły też siły powietrzne tzw. "Eskadra Lotnicza Sachsenberg" (Kampfgeschwader Sachsenberg), której dowódcą był porucznik Gotthard Sachsenberg. Oddziały te brały udział w walkach z wojskami bolszewickimi na obszarze Estonii, Łotwy i Litwy. W 1921 roku na zaproszenie władz tureckich, które poszukiwały doświadczonych pilotów w charakterze instruktorów, udaje się do Turcji. Tam zajmuje się szkoleniem i nauką pilotażu na potrzeby armii tureckiej. Po powrocie do Niemiec w poł. lat dwudziestych, zajmuje się lotnictwem wyczynowym i akrobatycznym, występując na różnych pokazach i konkursach. Później - na początku lat trzydziestych - pracuje na kierowniczym stanowisku w lotniczych zakładach naprawczych (Adlerwerken) we Frankfurcie. Po dojściu nazistów do władzy w 1933 roku, na krótki okres trafił do więzienia, za odmowę współpracy z nowymi władzami. Jednak po osobistej interwencji Georinga, którego był dowódcą w Jata 7, zostaje z niego zwolniony. Pomimo, że nie należał do NSDAP, pozwolono mu w 1935 roku na założenie własnej firmy lotniczej w Erfurcie, zajmującej się naprawą i modernizacją samolotów (Reparaturwerk Erfurt Josef Jacobs). Firma ta pracowała na potrzeby Luftwaffe. W maju 1937 roku założona przez niego firma zmienia nazwę na "Reparaturwerk Erfurt G.m.b.H."

Po 1945 roku Josef Jacobs nadal związany był z przemysłem lotniczym i brał czynny udział w jego odbudowie, a później w jego modernizacji i rozbudowie. Żył i pracował jeszcze bardzo długo, umarł bowiem dopiero w drugiej połowie 1978 roku w Monachium w Bawarii, dożywając 84 lat.

Powrót na stronę Niemieckie Asy