Data urodzin : 27.09.1894                 Data śmierci : 04.07.1922

Lothar von Richthofen urodził się we Wrocławiu (Breslau) i pochodził ze starej ziemiańskiej, arystokratycznej rodziny o długiej tradycji i bogatym rodowodzie. Był młodszym bratem Manfreda von Richthofena. Lothar początki edukacji odbył we wrocławskiej szkole publicznej. Później zdał egzaminy wstępne do miejscowego gimnazjum, jednakże został powołany do odbycia obowiązkowego przeszkolenia wojskowego w tzw. Kriegsschule w Gdańsku. Z chwilą wybuchu wojny w 1914 roku, z własnej woli wstępuje do 4 Śląskiego Pułku Dragonów im. von Bredowa, stacjonującego w Lubinie (Lueben) blisko Legnicy (Liegnitz). Pułk ten wchodził w skład 5 Dywizji Kawalerii i został wysłany na front zachodni do Belgii, a wkrótce potem do północnej Francji. We wrześniu 1914 roku awansowany na podporucznika, a w październiku za wykazaną odwagę na polu walki, zostaje odznaczony Krzyżem Żelaznym II klasy.

Na początku listopada jednostka Lothara zostaje skierowana na front wschodni, gdzie bierze udział w zaciętej bitwie pod Łodzią. W styczniu 1915 roku walczy już na froncie karpackim, gdzie nabawił się zapalenia płuc i w marcu zostaje skierowany do szpitala w Berlinie. Po wyleczeniu powraca latem do macierzystego pułku, który powrócił do garnizonu w Lubinie dla uzupełnienia poniesionych strat w ludziach. Lothar zajmował się szkoleniem młodych rekrutów. Nuda szkoleń szybko zwróciła jego uwagę na lotnictwo i za namową brata Manfreda, w drugiej połowie 1915 roku wstępuje do sił powietrznych .

W ŚLADY STARSZEGO BRATA - DO SIŁ POWIETRZNYCH

Jeszcze przed końcem roku przechodzi przez krótkie szkolenie i dostaje swój pierwszy przydział lotniczy, zostaje obserwatorem. Aż do połowy 1916 roku wykonuje, loty zwiadowcze i obserwacyjne nad Sommą i pod Verdun. Jednakże Lothar podobnie jak jego brat był zbyt niecierpliwy, by latać na maszynach dwumiejscowych. Z tego względu usiłował dostać się do szkoły pilotażu, co w końcu powiodło mu się latem 1916. Zostaje skierowany na kurs pilota i po intensywnym szkoleniu, zdaje końcowy egzamin. 25.12.1916 roku wykonał swój pierwszy samodzielny lot. W grudniu 1916 roku odznaczony zostaje, za dotychczasową służbę, Krzyżem Żelaznym I klasy. W lutym 1917 ponownie zapada na chorobę płuc i zostaje odesłany do domu w Świdnicy na leczenie. 06.03.1917 roku otrzymuje przydział - trochę z protekcji brata - do Jasta 11, w której Manfred von Richthofen był dowódcą. Lothar związany był z tą jednostką przez pozostały okres wojny. 25.03.1917 roku Lothar von Richthofen bierze udział w swej pierwszej walce powietrznej w roli pilota myśliwskiego.

NARODZINY ASA - WIELKI DUET RICHTHOFENÓW

Lothar latał od tego dnia niemal codziennie. Mimo wiatru, deszczu i niskiego pułapu chmur zawsze chętny był do lotów. Już w trzecim wspólnym z Manfredem locie bojowym Lothar zestrzelił swego pierwszego przeciwnika. 11.04.1917 roku miał już na koncie 3 zwycięstwa powietrzne, a w sumie do końca tego miesiąca uzyskał łącznie 16 strąceń. Brał przykład ze starszego brata i zaczął z nim współzawodniczyć w liczbie uzyskiwanych zwycięstw. W okresie 01 - 14.05.1917 roku przejął pod nieobecność Manfreda, który udał się na urlop, czasowe dowództwo nad Jasta 11, które później przejął także czołowy pilot eskadry, Karl Allmenröder. 10.05.1917 roku Lothar von Richthofen został odznaczony Krzyżem Rycerskim z Mieczami Orderu Domu Królewskiego Hohenzollernów. Miesiąc maj był dla niego również obfity w zwycięstwa powietrzne. Do 13 maja uzyskał 8 strąceń, ale w dniu tym został ciężko ranny i jego seria sukcesów została przerwana. Spędził przeszło 5 miesięcy w hamburskim szpitalu na rekonwalescencji. Tam też otrzymał order "Pour le Merite". Lothar wrócił do swojej jednostki dopiero 25.09.1917 roku i z miejsca objął dowództwo nad Jasta 11. Manfred był już wówczas dowódcą 1 Pułku Myśliwskiego, w skład którego wchodziła Jasta 11. Lothar musiał jednakże przed wejściem do akcji zapoznać się z nowymi Fokkerami Dr 1. Dopiero 9.11.1917 roku Lothar odniósł swe pierwsze, po długiej przerwie, zwycięstwo powietrzne. Łącznie miał ich już 25. Na początku 1918 roku, Lothar i Manfred, wyjechali do Rosji do Brześcia Litewskiego na zaproszenie księcia Leopolda Bawarskiego. Ponadto Richthofenowie mieli wziąć udział w konferencji pokojowej. Ta jednak nieznośnie się przeciągała i nie przynosiła skutków, więc bracia wrócili do Niemiec. 12.03.1918 roku uzyskuje 2 zwycięstwa powietrzne podczas jednego lotu bojowego, jednak dzień później zostaje ciężko ranny. Początkowo przebywał na leczeniu w szpitalu w Cambrai. W kwietniu powracał do zdrowia w szpitalu w Dusseldorfie. Tam też z gazet dowiedział się o śmierci brata Manfreda, który zginął 21.04.1918 roku.

W NOWEJ ROLI - NASTĘPCA BRATA

19.07.1918 roku powraca na front i ponownie przejmuje dowództwo nad Jasta 11. Jednakże zanim Lothar mógł znowu wejść do walki, musiał najpierw zapoznać się z nowym Fokkerem D.VII. Miał duże kłopoty ze wzrokiem, jednakże uparł się i ciągle ćwiczył latanie. 26.07.1918 roku zdaje komendę nad Jasta 11 i pod nieobecność Hermanna Goeringa , który udał się na urlop, przejmuje czasowe dowództwo nad 1 Pułkiem Myśliwskim, formacją której dowódcą był jego zmarły brat. Dzień wcześniej Lothar odniósł pierwsze po powrocie na front zwycięstwo powietrzne. Było to jego 30 zwycięstwo i zarazem 500 strącenie 1 Pułku Myśliwskiego. 1 sierpnia Lothar odniósł 31 i 32 zwycięstwo. Zaprzyjaźnił się w tym okresie z Erichem Loewenhardtem, z którym latał tak, jak wcześniej z bratem. 8 sierpnia zestrzelił aż 3 nieprzyjacielskie maszyny. 12 sierpnia uzyskał swoje 40 strącenie, które okazać się miało jego ostatnim. Dzień później po raz kolejny zostaje ranny i zostaje wysłany na rekonwalescencję do Hamburga. Nie powrócił już na front, gdyż podczas jego pobytu w szpitalu, wojna dobiegła końca. W grudniu zostaje zdemobilizowany i odchodzi w stan spoczynku. W ten sposób zakończył karierę pilota bojowego. Wojnę zakończył w stopniu porucznika.

W czerwcu 1919 roku, Lothar poślubia hrabiankę Keyserlingk, z tego związku rodzi się dwójka dzieci (syn i córka). Osiada na wsi,prowadząc gospodarstwo rolne. Tęsknił jednak do latania i zatrudnia się w charakterze pilota cywilnego. Pracował w Linii Lotniczej zajmującą się przewozem pasażerów i poczty, między Berlinem i Hamburgiem. W 1922 roku podczas jednego z tych lotów ginie, na skutek katastrofy lotniczej. Został pochowany obok ojca Albrechta, zmarłego w 1920 roku na cmentarzu w Świdnicy. Zarówno cmentarz jak i ich groby obecnie już nie istnieją. Dziś po miejscu gdzie spoczywali i być może nadal tam leżą, chodzą ludzie, którzy nic o nich nie wiedzą. Jego syboliczny nagrobek wraz z okolicznościową tablicą, znajduje się obecnie w rodzinnym grobowcu Richthofenów w Wiesbaden.

Powrót na stronę Niemieckie Asy