Tutaj : znajdziesz Biografie - Najważniejsze Fakty

Wróć do :  Dowództwo | Główna

Max von Boehn (Böhn)

(?.?.1850 - 18.02.1921)
miejsce urodzenia : Bydgoszcz / Bromberg / (Prusy-Zach.)
miejsce śmierci : ?

Dowódca IX Korpusu Rezerwy, VII Armii : 1914 - 1918

Pochodził z pruskiej szlachecko-ziemiańskiej rodziny i w wieku 17 lat obrał karierę wojskową. Służbę w armii rozpoczął w 2 Pułku Piechoty Gwardii w Berlinie w stopniu podchorążego. Po ukończeniu w 1869 roku kursu oficerskiego awansował do stopnia podporucznika. W rok później służąc w 76 Pułku Piechoty wziął udział w wojnie prusko-francuskiej (1870-1871) i związany był z tą jednostką aż do 1881 roku. Od 1876 roku porucznik; od 1880 roku kapitan. Na przeł. 1881-1882 adiutant dowódcy 50 Brygady Piechoty w Darmstadt, następnie w okresie 1882-1895 służył w 1 Pułku Grenadierów Gwardii w Berlinie. Awans na majora w 1889 roku. Okres 1895-1897 w 3 Pułku Gwardii, w którym awansował do stopnia podpułkownika. Od 1897 roku pułkownik i dowódca 76 Pułku Piechoty, w którym wcześniej służył. W latach 1901-1905 już jako generał major dowódca 9 Brygady Piechoty we Frankfurcie nad Odrą. W okresie 1905-1909, dowódca 18 Dywizji Piechoty we Flensburgu.

Generał porucznik od 1905 i generał piechoty od 1909 roku. W okresie 1909-1912 pełnił stanowisko komendanta wojskowego w Ulm, po czym przeszedł w stan spoczynku i na emeryturę. Ponownie został powołany do służby czynnej wraz z wybuchem wojny w 1914 roku i otrzymał komendę nad IX Korpusem Rezerwy formowanym w Altonie, który następnie wziął udział w działaniach wojennych na froncie zachodnim. Korpus ten brał m.in. udział w walkach pod Antwerpią (09-10.1914), a później we Flandrii i pn-wsch Francji. Generał Max von Boehn dowódząc IX Korpusem Rezerwy wyróżnił się szczególnie podczas ofensywy aliantów nad Sommą (07-08.1916) powstrzymując ich ataki, za co otrzymał order "Pour le Merite". Na przeł. lutego i marca 1917 roku przejściowo dowodzi w Alzacji tzw. Wydzieloną Grupą Operacyjną - C, aby następnie objąć komendę nad VII Armią. Stojąc na jej czele wyróżnił się ponownie podczas umiejętnie prowadzonych walk obronnych nad rzeką Aisne w 1917 roku, za co w maju otrzymał Liście Dębu do otrzymanego wcześniej orderu "Pour le Merite". Wiosną 1918 roku stojąc nadal na czele VII Armii ponownie wyróżnia się podczas niemieckich ofensyw przeprowadzonych na froncie zachodnim, głównie nad rzeką Aisne (03.1918) za co otrzymał promocję na generała pułkownika.

Jego armia bierze też udział w II bitwie nad Marną (07.1918), która skończyła się ostatecznym załamaniem wojsk niemieckich. Na początku sierpnia 1918 roku otrzymuje dowództwo nad Grupą Armijną "Boehn", z którą prowadzi umiejętne działania odwrotowe na linii Cambrai-Saint Quentin (09-10.1918), a po rozwiązaniu tej grupy z końcem października ponownie zostaje dowódcą VII Armii. Był jej dowódcą do dnia 01.01.1919 roku, kiedy to ostatecznie została ona rozwiązana. Po zdaniu komendy ponownie udaje się w stan spoczynku i odchodzi na emeryturę. Zmarł w dwa lata później w 1921 roku w wieku 71 lat.

Przebieg służby :

w 2 Pułku Piechoty Gwardii - Berlin
( 12.1867 - 02.1870: ppor. od 1869 )

w 76 Pułku Piechoty - Hamburg
( 02.1870 - 01.1881: por. od 1876; kpt. od 1880 )

w 50 Brygadzie Piechoty - Darmstadt
( 01.1881 - 10.1882 )

w 1 Pułku Grenadierów Gwardii - Berlin
( 10.1882 - 05.1895: mjr. od 1889 )

w 3 Pułku Piechoty Gwardii - Berlin
( 05.1895 - 07.1897: ppłk. od 1895 )

dowódca 76 Pułku Piechoty - Hamburg
( 07.1897 - 05.1901: płk. od 1897 )

dowódca 9 Brygady Piechoty - Frankfurt nad Odrą
( 05.1901 - 04.1905: gen. mjr. od 1901 )

dowódca 18 Dywizji Piechoty - Flensburg
(04.1905 - 12.1909: gen.por. od 1905; gen.piech. od 1909)

Komendant Wojskowy Garnizonu - Ulm
( 12.1909 - 09.1912 )

dowódca IX Korpusu Rezerwy - Altona (front zach.)
( 08.1914 - 02.1917 )

dowódca Wydzielonej Grupy Operacyjnej "C" (Alzacja)
( 02 - 03.1917 )

dowódca VII Armii - front zach.
( 03.1917 - 08.1918: gen. płk. od 1918 )

dowódca Grupy Armijnej "Boehn"
( 08 - 10.1918 )

dowódca VII Armii - front zach.
( 10.1918 - 01.1919 )

order : "Pour le Merite"
( 06.1916 ; do niego Liście Dębu - 05.1917)

Powrót na stronę Dowództwo