Tutaj : znajdziesz Biografie - Najważniejsze Fakty

Wróć do :  Dowództwo | Główna

Franz Conrad von Hötzendorf

(11.11.1852 - 25.08.1925)
miejsce urodzenia : Penzing pod Wiedniem ( Austria )
miejsce śmierci : Mergentheim ( Niemcy )

Szef K.u.K. Sztabu Generalnego : 1906 - 1917

Urodził się 11.11.1852 roku w Penzing (wtedy przedmieście Wiednia). Jego ojcem był emerytowany pułownik huzarów. Rodzina wywodziła się z Południowych Moraw. Jego dziadek otrzymał tytuł szlachecki w 1816 roku i do własnego nazwiska dodał też nazwisko własnej żony,(Hötzendorf) która pochodziła z Palatynatu. Jego matka zaś była córką sławnego w Wiedniu artysty Küblera. To ona właśnie po śmierci męża zajęła się jego edukacją. W wieku jedenastu lat młody Franz wstąpił do szkoły kadetów w Hainburgu, później w okresie 1867-1871 uczęszczał do akademii wojskowej w Wiener-Neustadt. 28.08.1871 roku został promowany do stopnia podporucznika (Leutnant) i rozpoczął regularną służbę wojskową w 11 batalionie strzelców (k.U.K. 11 Feldjäger batalion). Jednocześnie podjął dalsze kształcenie, wybierając się na studia, które kontynuował przez 3 lata w Akademii Wojennej w Wiedniu.

Po jej ukończeniu z wyróżnieniem, został przydzielony do Sztabu Generalnego w 1876 roku. Brał udział w zajęciu Bośni i Hercegowiny w 1878 roku i tłumieniu rebelii w Południowej Dalmacji w 1882 roku. W obu tych wydarzeniach dał się poznać jako bardzo zdolny i utalentowany wojskowy i oficer sztabowy o wybitnej umysłowości. W latach 1888-1892 był wykładowcą i instruktorem taktyki w Akademii Wojennej. W 1886 roku poślubił Wilhelminę le Beau, z którą miał czterech synów. Będąc pułkownikiem (Oberst) w 1893 roku został dowódcą 1 pułku piechoty stacjonującym w Troppau.

To tutaj opracował swoją własną teorię, w której propagował ideę ataku i działań zaczepnych uważając ją za lepszą od obrony i działań defensywnych. Był zdecydowanym zwolennikiem stosowania zmasowanego ataku, przy użyciu skoncetrowanych w jednym miejscu wojsk w najbardziej czuły i poddatny na uderzenie punkt obrony nieprzyjaciela. Jego bogactwo wyobraźni militarnej na najwyższym poziomie, pilność i skrupulatność oraz rozmach jego teorii i myśli, czyniły go już wówczas najbardziej tęgim umysłem strategicznym w całej monarchii Austro-Węgierskiej. Te wszystkie jego cechy spowodowały, że zwróciły one uwagę Arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, spadkobiercy tronu. Franz Conrad von Hötzendorf został przydzielony do jego najbliższego otoczenia i był jego głównym doradcą wojskowym (także przyjacielem), który wspierał go w planach mających doprowadzić do wzmocnienia i modernizacji całej armii.

To głównie dzięki poparciu ze strony Arcyksięcia Franciszka Ferdynanda, Cesarz Franciszek Józef I mianował Conrada 18.11.1906 roku na stanowisko Szefa Sztabu Generalnego C.K. Armii. Został więc faktycznym i rzeczywistym dowódcą całej armii, bowiem to Szef Sztabu Generalnego wydawał rozporządzenia, dyrektywy i rozkazy operacyjne. Był zwolennikiem i rzecznikiem aneksji Serbii i ścisłej współpracy z Niemcami. Od chwili objęcia tego stanowiska z wielką energią i determinacją podjął się modernizacji i wzmocnienia armii. Do chwili wybuchu wojny nie udało mu się tego zrealizować.

Pragnął w pierwszej kolejności pokonać Serbię, aby móc później walczyć z wszystkimi siłami przeciw Rosji. Nie udało mu się to jednak, bowiem wojska rosyjskie wcześniej przystąpiły do walki niż to planował. Podczas trwania wojny kierował faktycznie operacjami armii austr.-węg. W wyniku klęsk w 1914 roku w Galicji c.k. armia nie przedstawiała już, mimo jej mozaiki narodowościowej, takiej siły jak przed wojną. Jako wybitny dowódca i strateg miał wielkie plany ofensywne na froncie wschodnim, ale własnymi siłami wojska c.k. armii nie były w stanie ich wykonać. Usiłował nakłonić do tego władze wojskowe Niemiec, które nie akceptowały w pełni jego planów, a jak już były one realizowane to z mocno okrojonym rozmachem. Był pomysłodawcą ataku pod Gorlicami, które w maju 1915 roku przekształciło się w wielką ofensywę państw centralnych na froncie wschodnim. Poźniej usiłował nakłonić dowództwo niemieckie do koncepcji wielkiego ataku na Włochy, bez rezultatów. Albowiem wtedy Niemcy skoncentrowali większość swych sił na zachodzie pod Verdun. W wyniku tychże decyzji również front wschodni nie był należycie wzmocniony. Ciężko przeżył kolejne porażki wojsk austriackich, które miały miejsce podczas rosyjskiej ofensywy generała Brusiłowa latem 1916 roku.

Po śmierci cesarza Franciszka Józefa w listopadzie 1916 roku na tron wstąpił Karol, wnuk jego brata, który widząc ciężką sytuację monarchii był skłonny do pokoju. Z uwagi na fakt iż Conrad kojarzył mu się z wybuchem i rozpętaniem wojny oraz na skutek różnicy poglądów pozbawił go stanowiska Szefa Sztabu w marcu 1917 roku. Nieco wcześniej Conrad otrzymał 25.11.1916 roku nominację na feldmarszałka, jako trzeci w całej c.k. armii. Ostatni okres wojny spędził na froncie włoskim dowodząc w południowym Tyrolu. Upadek c.k. monarchii i całkowity rozpad państwa w listopadzie 1918 roku przyjął ze stoickim spokojem i bez szczególnych emocji, albowiem dużo wcześniej ostrzegał o takiej możliwości. Po wojnie zajął się pisaniem wspomnień, które opublikowano drukiem: ("Moje Początki 1878 - 1882" i "Moja Służba 1906 - 1918").

Tuż przed śmiercią Konrad von Hotzendorf osiedlił się w Niemczech w Wirtembergii, gdzie umarł w Bad Mergentheim 25 sierpnia 1925 roku w wieku 72 lat. Jego ciało sprowadzono do Austrii, gdzie po uroczystym pogrzebie pochowano je na cmentarzu Hietzing w Wiedniu. Jego grób znajduje się tam do chwili obecnej.

Tekst własny opracowany na podstawie źródeł >>> patrz bibliografia.

"Nieraz mieliśmy powód uskarżać się podczas kampanii na braki armii Austro-Węgierskiej; Tym większy mam powód, aby uznać dobro, którego doznaliśmy od naszego sprzymierzeńca. Trafne były pomysły szefa C.K. Sztabu Generalnego wszystkie, tak jak je znam, a nie zawsze można to powiedzieć o pomysłach naszego Naczelnego Dowództwa. Nieszczęściem tego genialnego człowieka było to, że brak mu było narzędzia, aby mógł swe pomysły wcielać w życie. Zawiódł żołnierz, odwrotnie było u Nas - aż do lata 1918 r. nigdy nie zawiódł żołnierz, czy nim dowodzono źle czy dobrze."

słowa generała niemieckiego Maxa Hoffmanna na temat Conrada von Hötzendorfa

Powyższa biografia opublikowana została także przez historyczny magazyn internetowy "HISTMAG".

Przebieg służby :

Akademia Wojskowa - Wiener-Neustadt
( 1867 - 1871: ppor. od 1871 )

w 11 batalionie strzelców
( 1871 - 1874 )

Akademia Wojenna - Wiedeń
( 1874 - 1876: por. od 1877 )

w C. K. Sztabie Generalnym - Wiedeń
( 1876 - 1892: kpt. 1879; mjr. 1887; ppłk. 1890 )

d-ca 1 pułku piechoty - Troppau
( 1893 - 1899: płk. od 1893 )

dowódca 55 brygady piechoty
( 1899 - 1903: gen. mjr. od 1899 )

dowódca 8 dywizji piechoty
( 1903 - 1906 )

Szef Sztabu Generalnego K.u.K.
( 1906 - 1917: gen. piech. od 1908; gen. płk. od 1915 )

dowódca Grupy Armii - front włoski
( 1917 - 1918: feldmarszałek od 1916 )

Powrót na stronę Dowództwo