Tutaj : znajdziesz Biografie - Najważniejsze Fakty

Wróć do :  Dowództwo | Główna

Erich von Falkenhayn

(11.09.1861 - 08.04.1922)
miejsce urodzenia : Graudenz /Grudziądz/ ( Prusy Zach. ) miejsce śmierci : Berlin (Prusy - Brandenburgia)

Szef Sztabu Generalnego : 14.09.1914 - 30.08.1916

Pochodził z arystokratycznej, ale nieco zubożałej, junkerskiej rodziny pruskich feudałów ziemskich. Był synem Fedora von Falkenhayna i Franziski von Rosenberg. Od najmłodzych lat wychowywany w szkole kadetów, przeznaczony do służby wojskowej. Mając 19 lat zostaje już podporucznikiem . Należał do grona tych wojskowych, którzy byli faworytami Wilhelma II - w krótkim okresie 1887 - 1888, był jednym z jego instruktorów wojskowych. W 1891 r. kończy Wojskową Akademię Wojskową Gross-Lichterfelde, następnie zostaje przydzielony do Sztabu Generalnego (1891-1894). Później pełni m.in. funkcję Szefa Sztabu przy IX Korpusie Armijnym. Lata 1896-1899 spędza w Chinach w charakterze instruktora wojskowego. Na krótko powraca do Niemiec, m.in. pełnił funkcję Szefa Sztabu przy XIV Korpusie Armijnym. Następnie będąc ekspertem od spraw Chin, bierze udział w Niemieckiej Ekspedycji do tzw. "powstania bokserów", pełniąc przy niej funkcję Szefa Sztabu.

Powraca z Chin do Niemiec w 1903 roku, pełniąc następnie wiele funkcji sztabowych i dowódczych. M.in. w Sztabie Generalnym w Berlinie, jako szef jednego z jego wydziałów ( 1906 - 1907 ) oraz w XV Korpusie Armii w Strasburgu, pełniąc w nim obowiązki Szefa Sztabu ( 1907 - 1911 ). Od 1908 roku pułkownik, a od 1912 roku generał major. W 1913 roku zostaje postawiony na stanowisku Pruskiego Ministerstwa Wojny, które odpowiadało m.in. za zaopatrzenie i uzbrojenie armii. W lutym 1915 roku rezygnuje z tej funkcji, albowiem kolidowała ona z obowiązkami Szefa Sztabu Generalnego, którym został 14.09.1914 roku, zastępując na tym stanowisku Helmutha von Moltke.

W chwili objęcia tego stanowiska, miał 52 lata i - jeśli nie brać pod uwagę wielu cesarskich i królewskich wysokości dowodzących formalnie armiami niemieckimi - był młodszy wiekiem od wszystkich dowódców armii i korpusów armii. Nie był ani uczniem, ani współpracownikiem Schlieffena. Zdolny, pracowity i ambitny już w dniu otrzymania nominacji przygotował nowy plan działań wojennych na froncie zachodnim. Jako Szef Sztabu był przekonany, że głównym teatrem wojny jest front zachodni i to na nim należy szukać decydującego roztrzygnięcia. Działania na froncie wschodnim uważał za drugoplanowe. Wojska niemieckie jesienią 1914 roku rozpoczęły kolejny manewr oskrzydlający wojska alianckie na ich lewej flance tzw. " wyścig do morza ". Rozpoczął się kolejny, krwawy etap krwawych walk w północnej Francji, które nie przyniosły zwycięskiego roztrzygnięcia.

Front zachodni zamarł i rozpoczęła się epoka wojny pozycyjnej. Ulegając naleganiom dowództwa austro-węgierskiego, a także dowództwa niemieckiego na froncie wschodnim, zdecydował się przerzucić na wschód punkt ciężkości działań wojennych. Miał on doprowadzić do pokonania Rosji i zwycięskiego zakończenia wojny na Wschodzie. Mimo dużych sukcesów wosjk państw centralnych, osiągniętych wiosną i latem 1915 roku, nie udało się wyeliminować Rosji z wojny. Po ofensywie na wschodzie w 1915 roku, przygotował i opracował ofensywę na zachodzie, która przemieniła się w krwawe wielomiesięczne walki pod Verdun i nad Sommą zakończone niepowodzeniem. W wyniku tych porażek na froncie zachodnim, oraz na skutek nie przewidzenia przystąpienia do wojny Rumunii po stronie Ententy, został zmuszony do rezygnacji z funkcji Szefa Sztabu (30.08.1916). Otrzymał dowództwo nad 9 Armią w Rumunii.

Kampania rumuńska zakończyła się sukcesem. Następnie dowodzi wojskami tureckimi w Palestynie (1917), ale nie mógł tam powstrzymać ofensywy wojsk brytyjskich. W lutym 1918 powraca do Niemiec, gdzie otrzymuje dowództwo nad 10 Armią na Litwie. Był to jego ostatni przydział służbowy. Po zakończeniu wojny w lutym 1919 roku przechodzi na emeryturę. Umiera 08.04.1922 roku w Lindstedt koło Poczdamu, mając 61 lat.

Przebieg służby :

w 91 Pułku Piechoty - Oldenburg
( 04.1880 - 09.1887: ppor. od 1880 )

Akademia Wojskowa - Gross - Lichterfelde / Berlin /
( 10.1887 - 03.1891: por. od 1889 )

w Sztabie Generalnym - Berlin
( 04.1891 - 01.1894: kpt. od 1893 )

w IX Korpusie Armijnym - Altona
( 02.1894 - 09.1895 )

w 21 Dywizji Piechoty - Thorn / Toruń /
( 09.1895 - 06.1896 )

Instruktor Wojskowy w Chinach - Ching Tao
( 06.1896 - 02.1900: mjr. od 1899 )

w Sztabie Generalnym - Berlin
( 02.- 07.1900 )

Niemiecki Korpus Ekspedycyjny - Chiny
( 07.1900 - 10.1903 )

92 Pułk Piechoty - Braunschweig / Brunszwik /
( 10.1903 - 04.1906: ppłk.od 1905 )

Sztab Generalny II Wydział - Berlin
( 04.1906 - 03.1907 )

w XV Korpusie Armijnym jako Szef Sztabu - Strasburg
( 03.1907 - 01.1911: płk. od 1908 )

dowódca 4 Pułku Piechoty Gwardii - Berlin
( 01.1911 - 02.1912 )

w IV Korpusie Armijnym jako Szef Sztabu - Magdeburg
( 02.1912 - 07.1913: gen. mjr. od 1912 )

Pruski Minister Wojny - Berlin
( 07.1913 - 02.1915: gen. por. od 1913 )

Szef Sztabu Generalnego
( 09.1914 - 08.1916: gen. piech. od 1915 )

dowódca IX Armii - Rumunia
( 09.1916 - 06.1917 )

marszałek polny w Armii Tureckiej od 1917: dowódca Grupy Armijnej - Palestyna
( 07.1917 - 02.1918 )

dowódca X Armii - Litwa
( 03.1918 - 02.1919 )

order "Pour Le Merite"
( 02.1915 )

Powrót na stronę Dowództwo