Pour |
Armia Niemiecka w czasie I w.ś. |
BILANS WIELKIEJ WOJNY 1914 - 1918 |
Bilans pod względem techniczno - wojskowym : W czasie trwania wojny nastąpił ilościowy i jakościowy rozwój techniki wojskowej. W głównych państwach stron walczących wyprodukowano 27,6 mln karabinów, 850.000 karabinów maszynowych, 152.000 dział, 18.000 moździerzy, 182.000 samolotów, 9.200 czołgów, 340.000 samochodów, 1.051 mln sztuk pocisków artyleryjskich i 48.000 mln sztuk amunicji karabinowej. Osiagnięciem technicznym było wyprodukowanie i udoskonalenie czołgów i samolotów, dział wielkiej mocy, karabinów maszynowych oraz wiele innych rodzajów uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Rozwój techniczny środków walki doprowadził do głębokich zmian w strukturze i organizacji wojsk. Powstały nowe rodzaje broni i typy wojsk (lotnictwo, wojska pancerne i chemiczne). Wprowadzone na pole walki przez wojska angielskie czołgi przeszły od 1916 r. drogę dużego rozwoju i od 1917 r. po ich znacznemu udoskonaleniu, były używane w walkach na skalę masową. Szybko rozwinęło się lotnictwo, które na początku wojny spełniało rolę czysto rozpoznawczą. W 1916 r. zorganizowano je już na poszczególne rodzaje i typy (myśliwskie, szturmowe i bombowe). Rozwijały się także wojska chemiczne (grupy miotaczy ognia, miotaczy gazów, oddziały przeciwchemiczne). Rozbudowane zostały też wojska inżynierskie, kolejowe i służby zaopatrzeniowe. Kawaleria ze względu na jej ograniczone możliwości, przy tak dużym rozwoju technicznych środków walki, nie była powiększana. W niektórych państwach przestała odgrywać rolę jednego z głównych rodzajów wojsk. Jej liczba znacznie zmalała i wykorzystywano ją w zasadzie do rozpoznania i zabezpieczania skrzydeł. Związki kawaleryjskie rozwiązywano, a kawalerzystów wykorzystywano do uzupełnienia wojsk lotniczych i pancernych. Poważnie wzrosła rola artylerii. W pierwszych miesiącach wojny używana była w stosunkowo małych ilościach. Później jej liczba zdecydowanie wzrosła. Nastąpił też zdecydowany rozwój łodzi podwodnych głównie w Niemczech, gdzie rozpoczęto ich masową produkcję spodziewając się po nich zwycięskiego przełomu w wojnie. W dziedzinie strategiii nastąpiło podczas trwania wojny całkowite załamanie się dotychczasowych doktryn wojennych. Strategia niemiecka okazała się w toku wojny strategią awanturniczą. Jej główny błąd polegał na przecenianiu sił własnych i niedocenianiu sił przeciwnika. Dowództwo niemieckie, zdając sobie sprawę z nierealności prowadzenia wojny jednocześnie na dwóch frontach, przenosiło kolejno główny wysiłek działań z jednego frontu na drugi, lecz bez oczekiwanych rezultatów. Strategia Ententy odznaczała się biernością Najważniejszym jej błędem było pozostawienie inicjatywy w rękau przeciwnika. W dziedzinie sztuki operacyjnej I W. Ś. wykazała, że cele strategiczne można osiągnąć wyłącznie w wyniku kolejno następujących po sobie operacji, na które składa się określona liczba walk taktycznych. Początkowo armie stron walczących, szkolone na wzorach napoleońskich, dążyły do osiągnięcia sukcesu w wyniku uderzenia w skrzydło przeciwnika. W 1915 r. z chwilą rozwinięcia się obrony pozycyjnej manewr ten ustąpił miejsca na rzecz czołowego natarcia mającego na celu przełamanie i przejście do działań oskrzydlających i manewrowych. Przełamania i rozwinięcia powodzenia w skali operacyjnej nie osiągnęła żadna ze stron wojujących, głównie z powodu bardzo wolnego tempa przełamywania obrony przeciwnika oraz z braku sił i środków niezbędnych dla jego przeprowadzenia. Rozwój taktyki podczas wojny został uwarunkowany masowym zastosowaniem karabinów maszynowych, dział, czołgów, samolotów itp. środków walki. Wzrost siły ognia i stałe wzmacnianie się obrony zmusiły już w pierwszych tygodniach wojny do odrzucenia zasad natarcia w gęstej tylarierze i w płytkim ugrupowaniu bojowym. Doświadczenia I W. Ś. stały się podstawą wnikliwych studiów, nowych doktryn wojennych, przemian w organizacji i szkoleniu wojsk oraz w rozwoju myśli konstrukcyjnej w dziedzinie techniki wojennej. |
MENU DZIAŁU Link powrotny do : Herby Niemiec :
|
Bilans pod względem materialnym i strat ludzkich : Pierwszą wojnę światową cechował jej bardzo duży zasięg i masowy charakter. Rozpoczęło ją 8 państw, a zakończyły 33 państwa liczące 1,5 mld ludzi, tj. 2/3 ludności kuli ziemskiej. Wojna toczyła się niemalże na wszystkich kontynentach i morzach, ale główne działania wojenne prowadzono na terenie Europy. Na wszystkich frontach tej wielkiej wojny ciągnących się tysiące kilometrów walczyły duże, wielomilionowe armie. W 1914 roku państwa Ententy zmobilizowały i miały pod bronią 6 mln, zaś ich przeciwnicy z państw centralnych 4 mln żołnierzy, natomiast w 1918 roku było ich odpowiednio: 48 mln i 25 mln żołnierzy. Pierwsza wojna światowa była konfliktem armii państw biorących w niej udział i w porównaniu do II wojny światowej, która trwała od niej dłużej, to straty wśród żołnierzy względem ludności cywilnej były w niej wielokrotnie większe. II wojna światowa przyniosła w ogólnym bilansie bardziej krwawe straty ludzkie, albowiem w konflikcie tym oprócz walczących żołnierzy, olbrzymie i znacząco bardziej krwawe ofiary poniosła w tym konflikcie ludność cywilna. I Wojna Światowa była konfliktem armii państw biorących w niej udział, a w szczególności samych żołnierzy. Była dla nich wojną straszną i okrutną, hekatombą krwi i śmierci. W konflikcie tym zginęło ich znacznie więcej niż miało to miejsce podczas dotychczasowych wojen toczonych w przeszłości. W okresie tych czterech strasznych lat (1914-1918), na każdy dzień tego kofliktu przypadało średnio 5 tys. zabitych, zdarzały się zaś dni; że w jednym tylko dniu padało dziesięć razy więcej. Na ośmiu żołnierzy tej wojny wypadał jeden zabity, co trzeci był ranny, a dla wielu było to dożywotnie i ciężkie kalectwo. Największe straty przypadały na front zachodni. W Niemczech jeden zabity przypadał na 35 mieszkańców, we Francji - na 28. Nastąpiła ogromna, nie znana dotąd w historii mobilizacja sił. Państwa centralne zmobilizowały 23 mln żołnierzy, tj. na każdych 7 mieszkańców tych państw jeden przywdziać musiał mundur. Wysiłek mobilizacyjny państw Ententy był jeszcze większy, tutaj 1 żołnierz przypadał na 3 osoby cywilne, licząc kobiety, dzieci i starców. Takiego zaangażowania nie zna historia II wojny. Bo też pod wieloma względami groza tej pierwszej przewyższała doświadczenia wojny lat 1939-1945. Mowa tu o żołnierzach na froncie, a nie o zorganizowanym ludobójstwie, jakkolwiek rzeź Ormian dokonana przez Turków i brutalne represje stosowane przez Niemców w Belgii i północno-wschodniej Francji zapowiadały to, co miało zdarzyć się później. Rok 1914 zapoczątkował bardzo koszmarny i upiorny okres w dotychczasowej historii Europy. Oblicza się, że podczas trwania tej wojny, która trwała 4 "tylko" lata zginęło ogółem 8,5 mln ludzi. Była to olbrzymia i kolosalna danina krwi jaką zapłaciły narody Europy, która w jej wyniku drastycznie przetrzebiła jej zasoby ludzkie. Dodatkowo wiele milionów ludzi w jej wyniku pozostała okaleczona będąc do końca życia inwalidami i kalekami. Żadna z dotychczasowych wojen toczonych w Europie na przestrzeni wieków nie dokonała tak wielkich i olbrzymich strat. I wojna światowa dokonała także kolosalnych zniszczeń materiałowych i kulturalnych, wyliczonych na ogrome sumy. W ciągu wieloletnich i krwawych zmagań, przy użyciu nowoczesnych środków walki ogrome połacie ziem stały się wyludnioną, zniszczoną i spaloną pustynią. Widoczne to było zwłaszcza tam gdzie przez wiele miesięcy trwała wojna pozycyjna, głównie na terenach północno-wschodniej Francji i północnej Belgii. Wiele miast, miasteczek i wsi zostało w bardzo znacznym stopniu zniszczonych lub kompletnie zniesionych z powierzchni ziemi. Wiele pól uprawnych leżało odłogiem. Ogromne straty materiałowe i kulturalne poniosły też ziemie polskie, na których toczyły się w okresie 1914/1915 wielomiesięczne i krwawe walki. Przez ich terytorium kilkakrotnie przetoczył się front wschodni, który doprowadził do strat materialnych ocenianych ówcześnie na ogromną sumę 75 mld złotych franków. TABELA - ZESTAWIENIE STRAT LUDZKICH W I WOJNIE ŚWIATOWEJ |
PAŃSTWA ENTENTY ROSJA FRANCJA W. BRYTANIA WŁOCHY SERBIA I CZARNOGÓRA RUMUNIA USA Kolonie francuskie KANADA AUSTRALIA INDIE BELGIA GRECJA NOWA ZELANDIA POŁUDNIOWA AFRYKA PORTUGALIA RAZEM : PAŃSTWA CENTRALNE NIEMCY AUSTRO-WĘGRY TURCJA BUŁGARIA RAZEM : STRATY OGÓŁEM : |
liczba mieszkańców 167.000.000 39.600.000 46.100.000 35.900.000 4.900.000 7.600.000 98.800.000 52.700.000 8.100.000 4.900.000 321.800.000 7.600.000 4.900.000 1.100.000 6.300.000 6.100.000 813.400.000 liczba mieszkańców 67.800.000 58.600.000 21.700.000 4.700.000 152.800.000 966.200.000 |
liczba zmobilizowanych 15.798.000 7.891.000 5.704.000 5.615.000 750.000 1.000.000 4.273.000 449.000 629.000 413.000 953.000 365.000 353.000 129.000 136.000 100.000 44.558.000 liczba zmobilizowanych 13.200.000 9.000.000 2.998.000 877.000 26.075.000 70.633.000 |
zabitych i rannych 1.811.000 1.327.000 715.000 578.000 278.000 250.000 114.000 71.000 61.000 60.000 54.000 38.000 26.000 16.000 7.000 7.000 5.413.000 zabitych i rannych 2.037.000 1.100.000 804.000 104.000 4.045.000 9.458.000 |
Inne państwa nie zostały, ze względu na niewielkie straty, uwzględnione. Straty polskie to ok. 500.000 zabitych i " 1914 - 1918 z dziejów I wojny światowej " M. Zgórniak ; Kraków 1987 ; " Mała Encyklopedia Wojskowa " Warszawa, 1967 Powrót na stronę główną działu : WOJNA |
Copyright 2004 © by Home Page All rights reserved. ® | ||