SAMOLOTY MYŚLIWSKIE CESARSKICH NIEMIEC 1914 - 1918

PODSTAWOWE INFORMACJE I DANE TECHNICZNE :

Wytwórnia i producent : Fokker Flugzeug - Werke GmbH; Schwerin
Początek produkcji : sierpień 1917
Zakończenie produkcji : maj 1918
Wyprodukowano sztuk : 320 egzemplarzy
rozpiętość płata górnego - : 7,190 m
rozpiętość płata środkowego - : 6,225 m
rozpiętość płata dolnego - : 5,725 m
długość - : 5,770 m
wysokość - : 2,950 m
powierzchnia nośna - : 18,66 m kw.
masa własna - : 406 kg
masa w locie - : 586 kg
prędkość maksymalna - : 165 km/h
czas wznoszenia na 2000 m - : 6,0 m
pułap - : 6.000 m
czas lotu - : 1,5 h

OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA SAMOLOTU :

Fokker Dr.I był trójpłatowcem konstrukcji mieszanej. Kadłub o przekroju prostokątnym spawany z rur stalowych, wykrzyżowany drutem. Grzbiet kadłuba zaokrągląny, kryty sklejką. Całość (łącznie z grzbietem) pokryta płótnem, zesznurowanym na spodzie. Płaty drewniane o grubym profilu, jednodźwigarowe. Dźwigar skrzynkowy o przekroju 95 x 200 mm, zwężający się ku końcom płatów. Pokrycie od krawędzi natarcia do dźwigara - sklejkowe. Wszystkie trzy płaty bez wzniosu, niedzielone, dolny i środkowy przymocowane wkrętami wprost do podłużnic kadłuba, połączone między sobą pojedyńczymi słupkami. Lotki tylko na górnym płacie, wyważone aerodynamicznie. Usterzenie o szkielecie wykonane z rurek stalowych, również wyważone, brak statecznika pionowego. Oś podwozia oprofilowana w formie skrzydełka.

Wyposażony zazwyczaj w silnik Oberursel UR II 81 kW, czasami w silnik Le Rhone również 81 kW.

Fokker Dr.I uzbrojony był w 2 k.m. zsynchronizowane Spandau 08/15 z zapasem naboi po 500 sztuk na k.m.

KRÓTKA HISTORIA SAMOLOTU :

28.05.1916 roku wydział doświadczalny fabryki Sopwith wypuścił swój pierwszy trójpłatowiec. Dane techniczne wskazywały, że maszyna jest bardzo zwrotna i szybka. Piloci od razu polubili na niej latać. Sopwith wprowadził wkrótce ten samolot do produkcji seryjnej. Wyposażono go w silnik o mocy 132 KM, i znany był jako - Sopwith Triplane (trójpłatowiec). Ta angielskia konstrukcja wzbudziła także spore zainteresowanie wśród konstruktorów niemieckieckich. Niemcy szybko poznali, że trójpłatowiec ten znacznie przewyższa ich dotychczasowe rodzime konstrukcje. Gdy pewnego dnia jeden z takich samolotów rozbił się po stronie niemieckiej, specjalna komisja z Anthonym Fokkerem na czele dokładnie zbadała wrak samolotu.

Ten holenderski znakomity pilot i bardzo przedsiębiorczy biznesmen trudniący się produkcją samolotów na rzecz Niemiec, nakazał przebudowanie, opracowanego właśnie w jego zakładach lotniczych, prototypu nowego dwupłata o numerze seryjnym 1661 na trójpłatowiec. Anthony Fokker był samochwałem i wszystkie osiągnięcia konstrukcyjne przypisywał zawsze sobie, w tym także konstrukcję samolotu Dr. I. W rzeczywistości konstruktorem Fokkera Dr. I i następnych samolotów produkowanych w zakładach Fokkera był Reinhold Platz (w pamiętnikach Fokker nigdy nie wymienił tego nazwiska). Platz był spawaczem, konstruktorem-samoukiem, z wielkim wyczuciem budował lekkie i wytrzymałe konstrukcje.

W taki oto sposób narodził się najsłynniejszy samolot I wojny światowej. Fokker Dr. I choć zainspirowany przez konstrukcję Herberta Smitha twórcę Sopwitha Triplana, nie był jego kopią - pozostała jedynie koncepcja trójpłata i silnik rotacyjny. Dzieło Platza należało zaliczyć do bardzo udanych - samolot był nadzwyczaj zwrotny, miał niezłą szybkość wznoszenia, jednak z silnikiem 81 kW nie mógł mieć dużej prędkości poziomej. Pierwsze prototypy nie były udane. Dopiero 21 sierpnia 1917 roku pierwsze dwa egzemplarze, oznaczone jeszcze F. I (V-4), oddano do dyspozycji najlepszych niemieckich pilotów: Wernera Vossa i Manfreda von Richthofena. Opinia o samolocie była bardzo pochlebna. Wkrótce samolot zrobił błyskotliwą karierę głównie dzięki umiejętnościom pilotażowym lotników, jacy na nich latali oraz w sposobie malowania maszyn. Na tych samolotach szereg zwycięstw odnieśli najwięksi asi cesarskich Niemiec. Między innymi latali na tych maszynach: Manfred von Richthofen, Werner Voss, Ernst Udet, Kurt Wolff, Erich Löwenhardt i inni.

Triumfalna kariera została jednak przerwana na jakiś czas w jesieni 1917 roku, kiedy to nastąpiła seria katastrof tych samolotów. Ustalono, że ich główną przyczyną było niestaranne wykonawstwo, z którego z resztą zakłady Fokkera były słynne. Samoloty Dr. I zostały wycofane i poddane ponownym gruntownym modernizacjom. Dopiero pod koniec listopada 1917 roku samoloty wróciły na front. Później problemy już się nie powtórzyły. W maju 1918 roku ostatecznie zakończono ich produkcji, na rzecz lepszych i szybszych Fokkerów D. VII. W sumie wyprodukowano 320 egzemplarzy tych samolotów. Ogólnie mówiąc Fokker Dr. I nie okazał się tak wspaniałym samolotem jak oczekiwano, lecz umiejętności pilotów, jacy na nim latali zapewniły mu sławę do dziś. Do naszych czasów nie zachował się żaden Fokker Dr. I, jednak jest on tak sławny, że powstaje bardzo wiele jego kopii i replik.

KRÓTKI RYS BOJOWY SAMOLOTU :

Fokkery Dr. I używane były w niemieckich jednostkach myśliwskich. Były na wyposażeniu pułków: JG1 (słynnego pułku lotniczego Richthofena), JG2 i JG3 oraz eskadr Jasta: 2, 4, 5, 6, 7, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18, 19, 26, 27, 32, 33, 34, 36, 52, 59, 73, 76, 77.

Powrót na stronę tematu Myśliwce