Data urodzin : 26.04.1896                 Data śmierci : 17.11.1941

Ernst Udet urodził się we Frankfurcie nad Menem w Hessen-Nassau. Był synem inżyniera Adolfa Udeta. Rodzina Ernsta wkrótce po jego narodzinach przeniosła się do Monachium. Tam Udet dorastał i uczęszczał w latch 1906-1913 do gimnazjum. Zawsze był pełen entuzjazmu, ale był średnim uczniem. Bardzo interesowało go jednak szybko rozwijające się lotnictwo. W 1909 roku z paroma przyjaciółmi założył lotniczy klub w Monachium "Aero-Club München". Zajmowali się budową szybowców, na których próbowali wykonywać loty. Po zakończeniu szkoły Ernst pracował w firmie ojca produkującej bojlery i systemy grzewcze. Po wybuchu wojny Udet chciał koniecznie wstąpić w szeregi armii. Ale nigdzie nie chciano go przyjąć, głównie z powodu zbyt niskiego wzrostu (160 cm). Ale tak się złożyło, że niemiecki klub pomocy motocyklowej "ADAC" szukał kierowców posiadających motocykle do służby łącznikowej. Ponieważ Udet posiadał motocykl, zapisał się.

W ten sposób dostał się do armii. W sierpniu i wrześniu 1914 roku służył w okolicach Wogezów w Alzacji. We wrześniu przydarzył mu się jednak poważny wypadek i został zwolniony ze służby. Wrócił do Monachium. Od razu podjął działania, by znowu wstąpić do służby. Zgłosił się do bawarskich oddziałów lotniczych w Schleisheim, ale z uwagi że nie był oficerem ani pilotem, został odrzucony. Ponieważ był uparty, dzięki pomocy Zakładów Lotniczych "Otto" - firmy budującej samoloty z licencji, rozpczął w niej naukę pilotażu. Tam też zdał egzamin na pilota pod koniec kwietnia 1915 roku i powrócił do Schleisheim, aby zgłosić się do służby. Ale teraz okazało się, że był za młody. W tej sytuacji zapisał się do wojskowego odziału szkolącego pilotów wojskowych, do którego został przyjęty. Po ukończeniu szkolenia 4 września 1915 roku za sprawą porucznika Justinusa, którego został pilotem, przeniósł się do Flieger Abteilung 206 w Heiligkreuz koło Kolmaru w Alzacji. W ten sposób po licznych kłopotach pertubacjach rozpoczął służbę wojskową w lotnictwie, już jako etatowy pilot. Z porucznikiem Justinusem, Udet latał na obserwacyjnym Aviatiku B. Przeważnie wykonywali razem misje korygowania ognia artyleryjskiego.

POCZĄTKI KARIERY LOTNICZEJ :

14 września 1915 roku, mając defekt samolotu, udaje mu się bezpiecznie powrócić na macierzyste lotnisko. Dzięki temu wyczynowi i za uratowanie dla ojczyzny samolotu, Udet został odznaczony Żelaznym Krzyżem II Klasy. Niedługo potem zostaje przeniesiony do 206 Bojowego Dywizjonu Jednomiejscowców w Habsheim. Służąc w tej jednostce będąc sierżantem, 3 marca 1916 roku odnosi swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne, za które zostaje odznaczony Krzyżem Żelaznym I klasy. W Habsheim Udet stacjonował do początku 1917 roku, zestrzeliwując w tej okolicy jeszcze 3 maszyny. 206 Bojowy Dywizjon Jednomiejscowców został przemianowany na 15 eskadrę myśliwską Jagdstaffel 15 ( w skrócie - Jasta ) i przeniesiony do La Selve w marcu 1917 roku. Po zmianie nazwy i dyslokacji jednostki na nowe miesjce, 24 kwietnia 1917 roku Ernst Udet odniósi swoje 5 zwycięstwo. Od tej pory przysługiwało mu już miano asa myśliwskiego. W okresie służby w tej jednostce Udet stracił wielu przyjaciół: kolegę z pokoju Essera, dowódcę porucznika Reinholda, Puza, Glinkermanna i innych. Pod koniec kwietnia 1917 porucznik Heinrich Gontermann przejął dowództwo nad eskadrą, po śmierci Reinholdta. 5 maja 1917 roku ma na swym koncie już 6 strąceń. W połowie 1917 roku Udet przeniósł się do Jasta 37, eskadry stacjonującej we Flandrii. W Jasta 15, w której stracił wszystkich starych przyjaciół, nie mógł już wytrzymać. W lutym 1918 roku awansuje na porucznika i obejmuje dowództwo nad tą eskadrą. Do marca 1918 roku miał na swym koncie 19 zwycięstw.

NAJBARDZIEJ DONIOSŁY OKRES SŁUŻBY :

15 marca 1918 Richthofen złożył Udetowi propozycję, aby dołączył do jego 1 Pułku Myśliwskiego (Jagdgeschwader I), który składał się z Jast 4, 6, 10 i 11. To był dla Udeta wielki zaszczyt i bez wachania przyjmuje propozycję. 26 marca 1918 roku przybywa do słynnej jednostki Richthofena i od razu lecąc na Fokkerze Dr I, uzyskuje 20 zwycięstwo powietrzne. Następnego dnia, 27 marca Udet strącił 21 samolot, a Richthofen dał mu dowództwo nad Jasta 11. Już nazajutrz, 28 marca Udet prowadził 11 Eskadrę do boju i nie zawiódł - zestrzelił swego 22 przeciwnika. Udet miał więc udany początek w Jasta 11. Później jednakże zaczęły się kłopoty. Udet nabawił się infekcji uszu i loty stawały się dla niego katorgą. Udało mu się jeszcze 6 kwietnia zestrzelić kolejnego przeciwnika, osiągając 23 zwycięstwo, ale jak tylko Richthofen dowiedział się o jego kłopotach, wysłał go na leczenie. Udet wrócił do domu do Monachium by wyleczyć ropiejące uszy. Odwiedził swoją rodzinę. Do domu przyszło do niego zawiadomienie o nadaniu mu ( 9 kwietnia ) najwyższego pruskiego odznaczenia-orderu "Pour le Merite". Niestety również tam z gazet dowiedział się o śmierci Manfreda von Richthofena, zestrzelonego 21 kwietnia 1918 roku. Po koniec maja 1918 roku Udet wrócił na front i objął krótkotrwałe dowództwo nad 1 Pułkiem Richthofena, które rychło potem przejmuje od niego Goering. Bardzo szybko dostaje nowy przydział służbowy i zostaje dowódcą Jasta 4, wchodzącą w skład tego Pułku. Pomimo klęsk ponoszonych przez niemieckie armie lądowe i przeważającego liczebnie przeciwnika w powietrzu dla Ernsta i pozostałych pilotów Pułku Richthofena polowania były dobre. W czerwcu Udet zestrzelił 12 maszyn, podnosząc konto do 36 zwycięstw. 29 czerwca jednakże został zestrzelony, ratuje go przed śmiercią skok ze spadachronem. Nazajutrz - 30 czerwca zestrzelił swego 36 przeciwnika. 1 lipca Udet strącił dwie maszyny, a 2 i 3 lipca po jednej, zaokrąglając w ten sposób swoje konto do 40 zestrzeleń. Został w nagrodę wysłany na czterotygodniowy urlop. Powraca z niego 1 sierpnia i z miejsca uzyskuje kolejne 3 strącenia powietrzne. 8 sierpnia również zestrzelił 3 maszyny, a już 10 sierpnia Udet na koncie miał 51 zestrzeleń, a w sumie przez cały sierpień 1918 roku strącił 20 wrogich maszyn, zaokrąglając konto do 60 zwycięstw. We wrześniu ponownie udaje się na urlop, a kiedy z niego powraca udaje mu się w październiku uzyskać jeszcze 2 zwycięstwa. Rychło potem następuje koniec wojny, podpiane zostaje w listopadzie 1918 roku zawieszenie wojny. Ernst Udet kończy więc wojnę mając na koncie 62 zestrzelenia powietrzne, co dało mu drugie miejsce w hierarchii niemieckich asów myśliwskich, wyprzedzał go tylko słynny Manfred von Richthofen.

DALSZE LOSY - OKRES MIĘDZY WOJENNY :

Po klęsce Niemiec Ernst Udet zostaje zdemobilizowany. Już jako osoba cywilna musiał znaleźć sobie inne zajęcie. Cieszył się dośc dużą popularnością, a z czynnego latania nie zrezygnował. Stał się pilotem akrobacyjnym i popisowym, występując na publicznych lotniczych pokazach. Pomimo zakazów Traktatu Wersalskiego, odnośnie rozwijania w Niemczech lotnictwa, w październiku 1922 roku, Ernst zakłada w Augsburgu własną wytwórnię lekkich samolotów sportowych "Udet Flugzeugbau GmbH". Jednakże po 3 latach firma ta znajduje się na krawędzi bankructwa.Wobec tego faktu rezygnuje z jej prowadzenia. Firma ta przemianowana w 1926 roku na "Bayerische Flugzeugwerke BFW AG", wkrótce wchłonęta została przez pobliskie zakłady Messerschmitt Flugzeugwerke GmbH z Bambergu. W 1938 przemianowana na Messerschmitt AG. On sam powraca do latania akrobacyjnego. Jego liczne i częste popisy lotnicze stały się sławne, tym bardziej że uchodził przecież za"żywą legendę", jako bohater narodowy i najlepszy, niemiecki as myśliwki. Rozgłos jaki zyskał i sława jaką posiadał, związały go na dłuższy czas z przemysłem filmowym. W latch 1929-1933 zaczął występować w bardzo głośnych i znanych filmach, w których występowała ówczesna niemiecka gwiazda filmowa - Leni Riefenstahl. Wystąpił w takich produkcjach kinowych jak : "Białe Piekło" (1929), "SOS - Góra lodowa" (1933). Jednocześnie nadal występuje na lotniczych pokazach akrobatycznych, zarówno w Niemczech jak i w Stanach Zjednoczonych i Argentynie. Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera w 1933 roku, za przyczyną jego przyjaciela z lat wojny-Hermanna Goeringa związuje się z nową władzą w Niemczech. 01.05.1933 roku wstępuje w szeregi NSDAP, i zostaje jej członkiem. W 1935 roku występuje w swoim ostatnim filmie kinowym "Cud Latania", i jeszcze w tym samym roku, ponownie wstępuje do służby czynnej w armii w randze generała. Swoje dalsze losy wiąże z nowymi siłami powietrznymi - Luftwaffe, na czele których stanął Hermann Goering.

SŁUŻBA   W   LUFTWAFFE :

W lutym 1936 roku zostaje mianowany Inspektorem lotnictwa myśliwskiego i bombowców nurkujących. 09.06.1936 roku zostaje mianowany na stanowisko szefa Departamentu Technicznego Luftwaffe, który zajmował się m.in. rozwijaniem i wypróbowywaniem nowego sprzętu lotniczego i broni. Nadal był czynnym pilotem. Jako pilot oblatywacz, w 1938 roku na samolocie Heinkel He 100, ustanawia nowy rekord świata w prędkości. Uzyskał na tym nowym samolocie szybkość wynoszącą 634,32 km/h. 01.02.1939 roku, będąc już szefem Departmentu Technicznego Luftwaffe, zostaje też mianowany szefem Departamentu Uzbrojenia Lotniczego, i w ten sposób zostaje Generalnym Zbrojmistrzem Luftwaffe. Do jego dotychczasowych obowiązków doszły jeszcze nowe : formowanie oddziałów, służb transportu i zaopatrzenia. Udet, raczej godny miłości artysta niż gryzipiórek, stał się tym samym organizatorem najważniejszego zakresu zadań w Luftwaffe, nie mając do tej ciężkiej pracy potrzebnych kwalifikacji i umiejętności. Zupełnie nie znał się na tym, co należało do jego obowiązków i czynności. Pozbawiony umiejętności organizacyjnych i wiedzy technicznej źle kierował podległymi mu 26 wydziałami. Po zwycięstwie nad Francją latem 1940 roku, w lipcu zostaje odznaczony Krzyżem Rycerskim i awansowany do stopnia generała pułkownika. Po porażce Luftwaffe w Bitwie o Anglię, Goering szukając winnego, upatrzył sobie Udeta na kozła ofiarnego. Zdając sobie sprawę iż nie radzi sobie w pełnieniu swoich obowiązków, szykanowany przez Goeringa, popada we frustrację i alkoholizm, co odbija się na jego zdrowiu. Błędy jakie popełnił w zarządzaniu były jedną z przyczyn kryzysu produkcji samolotów dla Luftwaffe w roku 1941. Po kolejnych i coraz częstszych kłótniach z Goeringiem, w chwili załamania nerwowego i silnego stresu, popełnia samobójstwo w Berlinie 17.11.1941 roku, strzelając do siebie z pistoletu. Władze III Rzeszy podały do oficjalnej wiadomości, iż przyczyną jego śmierci był wypadek lotniczy. Jego pogrzeb miał uroczystą oprawę i odbył się na koszt państwa. Pochowany został na berlińskim Cmentarzu Inwalidzkim ( Invalidenfriedhof ). Jego grób wraz z cmentarzem został zniszczony kilkanaście lat po wojnie w 1961 roku, bowiem znajdował się na terenie, gdzie wybudowano Mur Berliński. 29.04.1957 roku, jedna z ulic Berlina, położona w dzielnicy Tempelhof-Schöneberg, została nazwana jego imieniem.

" Przeznaczenie leży w naszych własnych rękach, niezależnie od tego, czy
chcemy zostać handlowcem, czy żołnierzem; czy chcemy cieszyć się
życiem, czy z założenia nie cenimy swego szczęścia zbyt wysoko -
swoim istnieniem zawsze wnosimy malutką kartę do wiecznego biegu historii."

słowa Ernsta Udeta z przedmowy jego książki : " As Żelaznego Krzyża " (1935)

Po zburzeniu muru i zjednoczeniu Niemiec, dawny cmentarz został odtworzony, a wraz znim i nagrobek Udeta. Oba zdjęcia po lewej przedstawiają jego obecny stan i wygląd. Jedno z tych zdjęć pochodzi z dnia 21.01.2004 roku.


Większość tekstu tej biografii została zaczerpnięta z bardzo dobrego polskiego serwisu, którego tematem jest Lotnictwo z okresu Pierwszej Wojny Światowej. Zapraszam do jego odwiedzenia znajduje się w nim wiele bardzo ciekawych informacji związanych z tym tematem. Serdecznie i gorąco polecam zajrzeć. Obok zamieszczam link do tej witryny : www.republika.pl/zbyhu

Powrót na stronę Niemieckie Asy